Перевод: с польского на английский

с английского на польский

chybić celu

См. также в других словарях:

  • chybić celu — {{/stl 13}}{{stl 7}} wystrzeliwszy, nie trafić w cel, chybić; o pocisku: ominąć cel : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kilka razy z rzędu chybił celu. Kula chybiła celu o włos. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chybić — dk VIa, chybićbię, chybićbisz, chyb, chybićbił, chybićbiony chybiać ndk I, chybićam, chybićasz, chybićają, chybićaj, chybićał, chybićany «nie trafić do zamierzonego celu» Broń w jego ręku nigdy nie chybia. Strzelił do niego, ale chybił. Chybiony… …   Słownik języka polskiego

  • chybić — 1. Ani chybi «na pewno, bez wątpienia»: Moment, nie odkładaj słuchawki, ktoś puka, ani chybi Marcin, spóźnia się już z godzinę. Roz tel 1998. 2. Na chybił trafił «na los szczęścia, na oślep, nie wybierając»: Proszę teraz wybrać sobie numer… …   Słownik frazeologiczny

  • cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… …   Słownik języka polskiego

  • cel — 1. Chybić celu «nie osiągać zamierzonego efektu»: Tym wszakże razem zamierzona złośliwość agenta chybiła celu, Jakuci bowiem życzliwiej spojrzeli na Smugę. A. Szklarski, Wyprawa. 2. Dopiąć, dosięgnąć celu «osiągnąć zamierzony skutek działań,… …   Słownik frazeologiczny

  • cel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} planowy wynik każdego racjonalnego działania; to, do czego się dąży, o co się zabiega : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bliski, realny,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • chybiać — 1. Ani chybi «na pewno, bez wątpienia»: Moment, nie odkładaj słuchawki, ktoś puka, ani chybi Marcin, spóźnia się już z godzinę. Roz tel 1998. 2. Na chybił trafił «na los szczęścia, na oślep, nie wybierając»: Proszę teraz wybrać sobie numer… …   Słownik frazeologiczny

  • utrafić — dk VIa, utrafićfię, utrafićfisz, utraf, utrafićfił, utrafićfiony 1. «dosięgnąć celu, nie chybić (strzelając, rzucając czymś); trafić» dziś zwykle we fraz. Utrafić w czyjąś czułą strunę «poruszyć sprawy, na które ktoś jest wrażliwy» ◊ Utrafić… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»